Ministerstwo Finansów

Wniosek ORD-IN PDF 

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm. ) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 23.03.2010 r. (data wpływu 29.03.2010 r.), uzupełnionym w dniu 21.05. 2010 r. na wezwanie tut. organu z dnia 11.05.2010 r. (doręczone w dniu 17.05.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania wykonywanych na własnej stacji diagnostycznej badań technicznych własnych pojazdów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29.03.2010 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania wykonywanych na własnej stacji diagnostycznej badań technicznych własnych pojazdów. Przedmiotowy wniosek uzupełniony został w dniu 21.05.2010 r. (data wpływu 25.05.2010 r.)

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

     V. Sp. z o.o. jest firmą zrzeszającą spółki prowadzące działalność w zakresie transportu pasażerskiego i posiadające w różnych lokalizacjach w Polsce stacje kontroli pojazdów, w których wykonują badania techniczne własnych autobusów. Z publikacji Ministerstwa lnfrastruktury ?Stanowisko resortu infrastruktury w sprawie pytań dotyczących stosowania przepisów ustawy Prawo o ruchu drogowym w brzmieniu obowiązującym od dnia 22 września 2009 r., odnoszących się do badań technicznych pojazdów oraz opłat za przeprowadzenie tych badań?, wynikało, że przepis art. 83 ust 1 ustawy prawo o ruchu drogowym nie przewiduje żadnych wyjątków od obowiązku pobrania opłat za wykonanie badań technicznych pojazdów na stacji diagnostycznej.

      Na tle opisanego stanu faktycznego powstały u nas wątpliwości, czy opłata za badania techniczne pojazdów w wysokości określonej przepisami prawa powinna być naliczana i pobierana także w przypadku prowadzonych przez spółkę badań własnych pojazdów, a jeśli tak, to jak z punktu widzenia przepisów prawa podatkowego udokumentować taką czynność. Pismem z dnia .... r. zwróciliśmy się do Ministra Infrastruktury z prośbą o udzielenie odpowiedzi na następujące pytanie: Jak należy traktować, w świetle przepisów art. 83 ust 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym, wykonywanie na stacji diagnostycznej, prowadzonej przez dane przedsiębiorstwo transportowe, badań technicznych pojazdów, będących własnością tego przedsiębiorstwa... Odpowiedź na powyższe wystąpienie otrzymaliśmy w dniu .... r. Organ powtórzył swoje stanowisko zawarte w powołanym na wstępie dokumencie, natomiast nie odniósł się do naszych wątpliwości odnośnie sposobu dokumentowania tych czynności.

      W uzupełnieniu wniosku będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 11.05.2010 r. znak IPPP1/443-359/10-2/MP Spółka wskazuje ponadto, iż badania techniczne własnych autobusów wykonywane są bez pobierania opłat.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jak w świetle ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 roku należy udokumentować wykonywanie przez przedsiębiorstwo transportowe na własnej stacji diagnostycznej badań technicznych własnych pojazdów...

Stanowisko Wnioskodawcy:

     Ustawa Prawo o ruchu drogowym w art. 83 ust 1 stanowi, że badania techniczne wykonywane są za opłatą. Ustawa nie przewiduje wyjątków od tej zasady. Jednak powyższy przepis nie dotyczy naszym zdaniem sytuacji, w której przedsiębiorstwo na własnej stacji poddaje badaniom diagnostycznym swoje własne pojazdy.
     Uiszczenie opłaty polega na dokonaniu rozporządzenia jakąś kwotą środków pieniężnych. Aby do takiego rozporządzenia doszło musi być druga strona transakcji ? odbiorca opłaty. Przedsiębiorca nie może uiścić opłaty sobie samemu.
     Również w świetle ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług wykonywanie w stacji diagnostycznych badań technicznych własnych pojazdów nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i wobec tego nie ma możliwości udokumentowania tych czynności fakturą.
Artykuł 106 ust. 7 w/w ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje, w przypadku jakich czynności wystawiane są faktury wewnętrzne.

     W art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług jest napisane, że ?inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, (...) traktuje się jak odpłatne świadczenie usług?, czyli podlegają one opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i dokumentuje się je fakturą. Wykonywanie badań technicznych przez przedsiębiorstwo transportowe własnych pojazdów we własnej stacji diagnostycznej jest związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, zatem nie podlega zapisom ustawy o podatku od towarów i usług wyżej wymienionym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.
     
     Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.
     W myśl art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów
w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub tolerowania czynności lub sytuacji,
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

     Pojęcie ?świadczenie? - składające się na istotę usługi - należy interpretować zgodnie z jego cywilistycznym rozumieniem. Przez świadczenie należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby. Świadczenie zakłada istnienie podmiotu będącego jego
odbiorcą (konsumentem usługi). Musi to być podmiot inny niż wykonujący usługę. Dokonywanie świadczeń na rzecz swojej własnej działalności nie stanowi usługi, gdyż nie występuje wówczas konsument usługi (odbiorca świadczenia). Nie dotyczy to przypadków, gdy usługa bądź towar zostały przekazane na potrzeby osobiste, o których mowa w art. 7 ust. 2 oraz art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.
     W myśl art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części, traktuje się jak odpłatne świadczenie usług. Zatem, aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, muszą jednocześnie zostać spełnione dwa warunki:

1. brak związku świadczonych usług z prowadzonym przedsiębiorstwem, oraz
2. istnienie prawa do obniżenia w całości lub w części kwoty podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu towarów i usług związanych z daną usługą.

     W myśl art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.
     Zgodnie z art. 106 ust. 7 ustawy, w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca oraz importu usług wystawiane są faktury wewnętrzne: za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. Faktury wewnętrzne są wystawiane dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.
     Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie transportu pasażerskiego i posiada stacje kontroli pojazdów, w których wykonuje badania techniczne własnych autobusów, badania techniczne własnych autobusów wykonywane są bez pobierania opłat. Jak wcześniej wskazano, świadczenie na własną rzecz nie jest usługą. Świadczenie usług nie może mieć miejsca bez ustalenia konsumenta, tj. podmiotu będącego beneficjentem danej usługi.
    W przedmiotowej sprawie nie znajdzie również zastosowania art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ wykonywanie badań technicznych przez przedsiębiorstwo transportowe własnych pojazdów we własnej stacji diagnostycznej jest związane z prowadzonym przedsiębiorstwem. Tym samym w przedmiotowej sytuacji nie występuje czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT. W konsekwencji czynność ta nie podlega obowiązkowi udokumentowania jej fakturą VAT.
     Niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii odpłatności badań technicznych własnych pojazdów wykonywanych na własnych stacjach diagnostycznych, ponieważ nie są one uregulowane przepisami prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedmiotowym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Pobierz dokument PDF